ลมเจ้าเอยพัดปลิว
ใจมันหวิวพัดปอยฝนพรำ
เก็บงำบางอย่าง เก็บไว้ข้างใน
เมื่ออ้ายฮู้ว่าเจ้าเปลี่ยนไป
ใจที่ฮักเกินตัว มั่วมัวเมาฮักเจ้าเต็มแรง
ไม่เผื่อใจไม่แบ่ง เผื่อโดนแกง
ไม่เคยจะคิดว่าเจอกับตัว
แต่แล้วเมื่อเจ้าเฉลยมา
หัวใจอ้ายก็เริ่มจะอ่อนล้า
อ้ายโดนสวมเขา
เจ้ามีผัวอยู่แล้ว
มื้อนี้มาบอกกับอ้ายให้เลิกรา
เจ็บจนน้ำตาไหล ท่วมกายและหมดหวัง
บ่อยากสิเฮ็ดอีหยัง ใจก็หมดแรง
เมื่อได้เห็นเจ้า อยู่กินกับเขา
หัวใจอ้ายก็เหมือนถูกทิ่มแทง
อ้ายเป็นดั่งลูกฮวกในมือใช่ไหม
จะบีบจะคลาย เจ้าก็ไปกับเขา
ให้ผัวบ่ฮักเจ้า แช่งให้ถิ่มกัน
วินาทีเดียวเท่านั้น ที่อ้ายชนะก็พอ
คิดเอาไว้ว่าใช่ เฮ้ย ผิดเพลงแล้ว
จำได้ไหมเมื่อตอนที่เรายังฮักกัน อะ
จำได้ไหมเมื่อตอนที่เรามีความฝัน
อ้ายก็ฮักเจ้า เจ้าก็เว่าว่าฮักอ้าย
แล้วเจ้ามาเฮ็ดอย่างนี้ ขี้ตั๊วะเบบี๋กันได้จั่งใด๋
แต่แล้วเมื่อเจ้าเฉลยมา
หัวใจอ้ายก็เริ่มจะอ่อนล้า
อ้ายโดนสวมเขา
เจ้ามีผัวอยู่แล้ว
มื้อนี้มาบอกกับอ้ายให้เลิกรา
เจ็บจนน้ำตาไหล ท่วมกายและหมดหวัง
บ่อยากสิเฮ็ดอีหยัง ใจก็หมดแรง (ไอกินตับกินไตห่ากินตำบักหุงเอ้ย]
เมื่อได้เห็นเจ้า อยู่กินกับเขา (คือเห็ดนำกูคักโพดแน่แท้)
หัวใจของอ้ายก็เหมือนถูกทิ่มแทง (มีผัวแล้วกะคือบ่บอก)
อ้ายเป็นดั่งลูกฮวกในมือใช่ไหม (เห็นว่าข่อยขี้ร้ายท้ายเป๋ ปานนั้นติ)
จะบีบจะคลาย เจ้าก็ไปกับเขา (คำว่าฮวกเซาห่ม นี่มันเจ็บปวดเด้อ)
ให้ผัวบ่ฮักเจ้า แช่งให้ถิ่มกัน (ถิ่มกันไวไวสา)
วินาทีเดียวเท่านั้น ที่อ้ายชนะก็พอ (สาธุ สาธุ)
แค่วินาทีเดียวเท่านั้น ให้อ้ายชนะก็พอ